Porsche 930

Goede redenen

• Eigenlijk een raceauto pur sang
• Berucht en daardoor zeer begeerlijk
• Alleen geschikt voor de begenadigde stuurman/-vrouw
• Waardevolle collectors item

Technische gegevens

Motorisatie

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de beruchte koosnaam ‘Widowmaker’ heeft de oer-Porsche 911 Turbo (type 930) te danken aan een combinatie van factoren en eigenschappen. In de ene hoek was er de vooruitstrevende turbotechnologie, die voor een significante stijging van het motorvermogen zorgde. In de andere hoek was er de ongebruikelijke lay-out van de aandrijflijn die de Porsche 911 al vanaf zijn geboorte in 1964 met zich meedroeg. Oftewel, een zescilinder-boxermotor die helemaal achterin de auto was gesitueerd en waarvan alle aandrijfkrachten naar de achterwielen werden gestuurd. Het gevolg hiervan is dat de Porsche 911 er sinds medio jaren 60 een venijnige balans tussen vóór en achter op nahield. Immers, het meeste gewicht van ’s werelds meest iconische sportwagen bevond zich áchter de achteras, terwijl de voorzijde van de auto hierdoor juist relatief licht was. Tel hierbij de korte wielbasis en het zeer directe stuurgedrag op en Porsche had met de oer-911 in de basis een potentieel dodelijke cocktail gecreëerd.

Wel, bij de Porsche 930 hadden niet (voldoende) bekwame bestuurders hun handen vol aan het veeleisende rijgedrag. ‘Do not lift!’ werd het absolute devies van ervaringsdeskundigen voor wie zichzelf trakteerde op een rit in een Porsche 911 Turbo (930). Met andere woorden: wie een Porsche 930 wilde temmen en heelhuids thuis wilde terugkeren, moest delicaat de teugels hanteren, met name bij het aanremmen van een snel te nemen bocht. Als je daarbij op het verkeerde moment het gaspedaal liftte, kon je zomaar onherroepelijk verrast worden door een uitbrekende of kwispelende achterzijde – ook wel overstuur geheten. Bij het optrekken was het evenzeer oppassen, want halverwege het toerenbereik kwam de turbo in een keer hard in. Als de 930 dan in een bocht van zich afbeet, kwam die boom, vangrail of lantaarnpaal ineens heel snel, heel dichtbij. Menig Porsche 930 en inzittende is helaas vroegtijdig afgeschreven door dit veeleisende en venijnige rijkarakter van de oer-Turbo. Met die legendarische koosnaam dus als resultaat.

De Porsche 930 was oorspronkelijk ontwikkeld en bedoeld voor het circuit, maar vanwege homologatie-eisen ook geschikt gemaakt voor de openbare weg. Ondanks het potentiële gevaar in onbekwame handen, bleef Porsche – zoals het merk betaamd – het maximale uit mens en machine halen. Zo werd de oorspronkelijke 3,0-liter zescilinderturbo (uit de 911 3.0 RS) van 260 pk vergroot naar 3,3-liter. Het vermogen steeg hierdoor naar 300 pk. De topsnelheid steeg hierdoor tot boven de 260 km/u, wat ongekend was in die tijd. Van 0 naar 100 km/u was na iets meer dan vijf tellen al voorbij, eveneens een verbluffende waarde waar menig sportauto voorzien van een grote acht- of twaalfcilinder alleen maar van kon dromen. Begin jaren 80 werd er opnieuw een motorische update doorgevoerd wat het vermogen naar 330 pk stuwde en de auto nog sneller (maar ook zwaarder) maakte. De Porsche 911 Turbo (930) was het summum onder de sportauto’s van zijn generatie en is tegenwoordig een van de meest begeerde collectors items onder verzamelaars en liefhebbers.

Afmetingen

Heel anders dan de 911 van nu, waren de Porsches van toen aanzienlijk compacter van stuk. Zo ook de Porsche 930. In de lengte meet de oer-Turbo een bescheiden 4,29 meter, bij een breedte van 1,78 meter. De hoogte reikt niet verder dan 1,31 meter. Kort, breed en laag dus. Ook de wielbasis was met 2,27 bijzonder compact, waaraan de 930 deels zijn wendbare maar tegelijk listige rijkarakter te danken heeft. Ondanks de compacte buitenmaten was er toch nog zo’n 200 liter gereserveerd voor bagageruimte (onder de voorklep). Een meerdaagse roadtrip behoort daarmee tot de mogelijkheden.

De belangrijkste specificaties op een rij:

Varianten

De Porsche 911 (930) was aanvankelijk alleen beschikbaar als 2+2 Coupé. Sterker, tot 1982 was dit de enige carrosserievariant van de toen al iconische 911. De eerste 911 Cabriolet stamt uit 1982. De eerste Porsche 911 Turbo Cabriolet volgde enkele jaren later. Ook de Targa-uitvoering – waarvan enkel het dakpaneel verwijderd kon worden – kwam toen voor het eerst om de hoek kijken. Van die laatste zijn er minder dan 300 gemaakt. Uiterst zeldzaam dus.

De originele Porsche 911 Turbo was en is al bijzonder van zichzelf. Maar er bestaan enkele uitvoeringen die nóg exclusiever zijn. Met 1981 als oprichtingsjaar was Porsche er als merk al vroeg bij met een speciaal maatwerkprogramma voor extreem veeleisende (en vermogende) klanten. Sinds 1986 staat dit zogeheten Porsche Sonderwunsch Program bekend als Porsche Exclusive. Ook enkele speciale 930-modellen zijn hieruit voortgekomen, zoals de onder liefhebbers polariserende ‘Flaubau annex Flagnose’ met diens platte, spitse voorzijde en opklapbare koplampen. Allicht nog zeldzamer dan de 930 Flaubau is de 930 S, een creatie van WLS (wat staat voor Werkleistungssteigerung). Deze speciale fabrieksafdeling voorzag Porsches van meer vermogen, dus snelheid, en een aangepaste uitstraling. Een kruisbestuiving tussen een 930 WLS en Flaubau was ook te bestellen. Mits men heel diep in de buidel taste en je welhaast een boezemvriend was van Peter Werner Schutz, de toenmalige CEO van Porsche AG.

Prijzen

Toen de Porsche 930 in 1975 te koop kwam, bedroeg de basisprijs rond 30.000 euro. Nu, bijna een halve eeuw later, moet je al gauw rekening houden met een bedrag vanaf anderhalve ton. De exemplaren in een zeldzame (concoursstaat) en oplage, zoals de Flaubau-uitvoering, vergen een nog hogere investering. Nog maar te zwijgen over de ‘Porsche 930 S by WLS’. Daarvan zijn er zo weinig gemaakt dat ze tegen elke (exorbitante) prijs van eigenaar zullen wisselen.

Design

Buitenkant

Het design van de Porsche 911 behoeft geen enkel betoog meer. Zelfs een kind herkent en is bekend met het legendarische lijnenspel van de ‘Elfer’. En waarschijnlijk hoeft iemand hier helemaal geen autoliefhebber voor te zijn. Het tekenen van de beroemdste Porsche op een leeg vel papier is als dat van een doorsnee huis; meer dan luttele potloodstrepen zijn er niet nodig. Een sportcoupé in zijn puurste vorm. Al ligt dat bij de 930 dan weer net even anders. Dat laat zich misschien het beste vergelijken met Obelix die in de pot met toverdrank is gevallen. Slanke doch gespierde torso, uitzonderlijk breed in de heupen, een taartschep van een achterspoiler en oersterk onder de gelederen. Wanneer de ranke en zichtbaar vederlichte 911 3.0 RS naast een 930 Turbo geparkeerd staat, zal je bijna zweren dat de eerste de andere de baas is in rechte lijn. Maar niks is minder waar.

Binnenkant

Het interieur van de Porsche 930 staat haaks op de dikdoenerij van het exterieur. Vanbinnen gaat het er behoorlijk Spartaans aan toe. Logisch, want de 930 is van nature bedoeld als raceauto in bepaalde klassen van de autosport. Dat -ie ook verkrijgbaar is met kenteken voor op de openbare weg is vooral een homologatiedingetje geweest en bovenal mooi meegenomen. Typisch voor eigenlijke elke Porsche van weleer is het scala aan analoge klokken, pal in het gezichtsveld van de bestuurder. Idem zo nostalgisch zijn de schier oneindig lange versnellingspook en de ranke sportstoelen met geïntegreerde hoofdsteunen. Al met al een heerlijke plek om te vertoeven.

Veiligheid

Veiligheid, wat is dat? In de jaren 70 en 80 was dat nog niet zozeer een prioriteit voor de auto-industrie als nu. Zaken als ABS, remkrachtverdeling, ESP en allerhande airbags werden weliswaar al wel toegepast, maar behoorden zeker nog niet overal tot de standaarduitrusting. Niet bij de Porsche 930 in elk geval. De oer-Turbo was bedoeld voor echte stuurman en -vrouw; zij die wisten wat ze deden en over het talent beschikten hoe je een Spartaanse sportauto van dit kaliber moest en kon temmen. Velen mislukten daarin helaas, zoals geschreven.

Alternatieven

Op de keper beschouwd is de Porsche 911 Turbo (930) met weinige andere sportauto’s in hetzelfde era te vergelijken. Waar Porsche koos voor een laag gewicht, relatief compacte motor met turbotechnologie, koos vrijwel elke andere sportautofabrikant (nog) voor groteske modellen voorzien van atmosferische motoren met grote slagvolumes. Zo had Ferrari de Testarossa en Lamborghini de Countach. Beide met V12, het dubbel aantal cilinders dan de Porsche 930. Daarmee was ook het rijkarakter van deze Italiaanse exoten van een ander kaliber. Net als de basisprijs overigens.