Uit Triumph en Norton bikes ontstaan individuele motorfietsen: Tritons
Leden van de Britse rockscene begonnen ooit met onderdelen van Triumph en Norton motorfietsen zelf in elkaar gezette voertuigen te bouwen. In de jaren ‘60 stonden deze zelfgebouwde hybride modellen als zogenaamde ‘Café Racers’ bekend en uiteindelijk kregen ze de naam ‘Triton’ (samengesteld uit de namen van de fabrikanten Triumph en Norton). De Triton-motorfietsen werden in de jaren die volgden een belangrijke imagodrager van de scene. Later gingen ook kleine producenten motorfietsen onder de naam Triton produceren. Het idee achter de Triton motorfietsen was oorspronkelijk echter niks commercieels: de constructeurs wilden vooral hun technische kennis bewijzen en geïndividualiseerde bikes tonen die volgens Tritonliefhebbers rijcomfort, handling en prestaties optimaal met elkaar combineren. Bovendien vormden de zelf gebouwdeTritons vergeleken bij seriemodellen met dezelfde prestaties een voordelig alternatief. Een Triton kon namelijk ook uit oude, kapotte Triumph en Norton motorfietsen gemaakt worden.
Tritons worden meestal als naked bikes en sportmotorfietsen gebouwd
Tritons werden in verschillende versies gebouwd, meestal als naked bike of als sportmotorfiets. Ondanks de beoogde individualisering en de met Triton verbonden scenestatus waren er echter wel bepaalde overeenkomsten tussen de bikes. Karakteristieke kenmerken waren bijvoorbeeld een glanzende chromen tank met ‘Triton’ als opschrift, een langgerekte zitting en een kort stuur. Daarbij konden losse onderdelen van een Triton ook van andere fabrikanten dan Triumph of Norton stammen. Geliefde modellen voor het bouwen van een Trition waren onder meer de Triumph 110 en de Triumph Bonneville, die de V-Twin motoren voor een Triton leverden. Het frame en andere technische componenten stamden bijvoorbeeld uit de series Norton ES2 en Norton 50.
