Volkswagen bus

Legendarische status

En dat alles met een Nederlands tintje. Niemand minder dan de Ben Pon, de geestelijk vader van de welbekende Nederlandse importeur van onder meer Volkswagen, Porsche, Lamborghini, Bugatti en meer, bezocht namelijk op een dag in 1947 de Volkswagen-fabriek in Wolfsburg om daar zijn lumineuze idee voor een praktische bestelbus uit de doeken te doen. Veel meer dan een kinderlijke schets en luttele notities was het niet. Het bleek goud.
Enkele jaren later, in 1950, rolde de eerste Volkswagen Type 2 annex Transporter van de band. De rest is wereldgeschiedenis van welhaast mythische proporties. Legendarisch is de Volkswagen Transport in elk geval zeker: van Amsterdam tot San Francisco en Sao Paolo tot Kaapstad.

Diverse bijnamen

Volkswagen heeft de Type 2 in uiteenlopende uitvoeringen geleverd. Het zijn er zoveel, dat het ondoenlijk is ze allemaal met naam en toenaam te behandelen. Dat de Type 2 er veel bij- en koosnamen op nahield, staat buiten kijf: Bulli, Microbus, Hippie Van, Minibus, Split screen of Splitty, Panoramabus, Barndoor, Combi … en zo zullen er geheid nog een aantal zijn. De koosnamen waren veelal een verwijzing naar een uniek kenmerk van een specifieke uitvoering. Zo was Splitty een knipoog naar de versie met tweedelige voorruit, terwijl de Panoramabus duidde op de uitvoering met de vele kijkraampjes rondom. De Volkswagen Type 2 Samba van weleer beschikt dan weer over zowel een ‘split screen’ voorruit als vele raampartijen, wat deze versie extreem gewild maakt onder liefhebbers. Bijna 75 jaar na dato geniet de Type 2 een enorme cultstatus onder de fans en verzamelaars – die bereid zijn een klein fortuin te betalen voor een exemplaar in nette originele of volledig gerestaureerde staat.

Naamsverwarring

Naamsverwarring heerst er ook rond de Volkswagen Type 2. De naam Type 2 was eigenlijk een simpel vervolg op de Type 1, de interne fabriekscode voor de Volkswagen Kever. Echter zelfs Volkswagen had nooit durven dromen dat de Type 2 zo’n megasucces zou worden. Met zoveel verschillende versies en uitvoeringen mettertijd volstond de naam Type 2 eigenlijk al snel niet meer. Niet in de laatste plaats omdat de naam Transporter – voor bepaalde uitvoeringen – ook werd gebruikt. En dus werd de Type 2 omgedoopt tot T1. Inmiddels zit de Type 2 in zijn zesde generatie, de T6. Al enige generaties onder de algemeen bekende roepnaam Transporter (voor de bedrijfswagenuitvoering) en Multivan (voor de personen- of camperuitvoering).

Door de jaren heen

Type 2, T1: de legendarische eerste generatie

Over de eerste generatie van de Volkswagen Type 2, later T1 geheten, hebben we al uitvoerig uitgeweid. Zoals vaak met klassieke auto’s die een stempel hebben gedrukt op de automobielgeschiedenis, is het origineel de meest populaire generatie onder liefhebbers en verzamelaars. Leuk weetje: de prijs van de Type 2 op de Duitse thuismarkt bedroeg destijds circa 5.800 Duitse marken. Met een luxe uitgeruste Kever was je destijds zo’n 150 DM voordeliger uit.

Technisch was de Type 2 sterk verwant aan de Type 1, de Kever. Onder het plaatwerk, achterin welteverstaan, trof je aanvankelijk een 1.1 liter grote viercilinder-boxermotor aan, goed voor 25 pk. Later steeg dit naar 30, 36 en zelfs 40 pk aan het einde van de jaren vijftig. Bij een topsnelheid van 70 á 80 km/u was de vaart er wel uit; voor die tijd snel genoeg. Optrekken en accelereren ging overigens nog best vlot dankzij het leeggewicht van nog geen 1.000 kilogram.

Type 2, T2: nog meer smaken en varianten

Volkswagen produceerde de T1 maar liefst 17 jaar lang, tot 1967. Daarna volgde de T2. Behalve uiterlijke wijzigingen kreeg de T2 ook motorische en andere technische verbeteringen. Zo nam de motorinhoud toe tot 1.6 liter. In een later stadium volgden een 1.7, 1.8 en 2.0 liter motor, gekoppeld aan een manuele versnellingsbak met 4 verzetten of een 3-traps automaat. Ook van de T2 bracht Volkswagen uiteenlopende modellen en uitvoeringen uit, waarmee het succes van zijn voorganger werd geprolongeerd. De productie liep zowaar nog veel langer door dan die van de T1: van 1967 helemaal tot – jawel – 2013. Met name de fabrieken in Mexico (1971 – 1996) en Brazilië (1976 – 2013) konden maar geen genoeg krijgen van de Volkswagen T2. Toen het doek in 2013 dan eindelijk viel, lanceerde Volkswagen ter ere een speciale editie van de T2: de Volkswagen T2 Last Edition. Saillant detail: in Europa was de T2 al meer dan 30 jaar niet meer leverbaar.

Type 2, T3: onverminderd populair

Eind jaren zeventig ving de productie van de Volkswagen T3 aan. Deze derde generatie van de Type 2 annex Transporter was nog altijd onmiddellijk als zodanig herkenbaar, maar zichtbaar hoekiger. De motor was evengoed nog altijd achterin gesitueerd, met de aandrijving op de achterwielen. Enkele jaren later introduceerde Volkswagen een watergekoelde motor in de T3, een 1.6 liter dieselmotor met een vermogen van 50 pk. Voorheen waren de beschikbare motoren steevast luchtgekoeld. In 1982 viel het doek definitief voor de luchtgekoelde motor in de T3. Enkel nog watergekoelde motoren slaan nog de klok in het leveringsgamma. Deze revolutie werd op de voet gevolgd door de eerste bedrijfswagenuitvoeringen van de T3 in 1983. De personenwagenuitvoering ging hierna verder onder de naam Caravelle.

Zonder meer de meest gewilde uitvoering van de T3 is de Caravelle Carat B32 ‘by Porsche’: een sportief uitgedost model, compleet met meegespoten dikkere bumpers, verlaagd onderstel, lichtmetalen wielen en rechthoekige in plaats van ronde koplampen. Als krachtbron deed een heuse 3.2 liter zescilinder Carrera-motor dienst, goed voor 231 pk en een geclaimde topsnelheid van bijna 190 km/u – een bescheiden opgave gezien in de praktijk ruim 210 km/u werd gehaald. Andere potige uitvoeringen van de T3 waren zoal de ‘gewone’ Caravelle Carat (zonder Porsche-motor), de Syncro met vierwielaandrijving, de Oettinger WBX6 en de Tristar. Begin jaren negentig werd de T3 officieel opgevolgd door de T4, al werd het model feitelijk nog tot juni 2002 in kleine getallen geproduceerd in Zuid-Afrika.

T4 Transporter: een revolutionaire generatie

Het succes van de Type 2 duurde voort in de vierde generatie. De Volkswagen T4 was in alle opzichten een revolutie ten opzichte van zijn voorganger(s): groter, moderner, luxer en hoekiger. De watergekoelde motoren lagen voortaan voorin, het rijgedrag was een stuk verfijnder en het interieur comfortabeler en stiller. Bovendien waren er uiteenlopende varianten verkrijgbaar, voor elk wat wils. Ook de camperversie California en Westfalia waren opnieuw van de partij en populair onder kampeerliefhebbers. De T4 was in productie van 1990 tot 2003.

T5 Transporter: never change a winning team

‘Never change a winning team’. Met de introductie van de T5 in 2002 (productie vanaf 2003) werd overduidelijk dat Volkswagen zich vastklampte aan deze gevleugelde uitspraak. De T5 leek eerder een facelift op basis van de T4 te zijn dan een compleet nieuw model: meer van hetzelfde, maar net wat moderner. En jawel, ook de Volkswagen T5 Transporter werd een regelrechte hit. Zelfs de Multivan, de 5- of 7-zits personenwagenversie, vloog de showroom uit. Waarschijnlijk omdat de T5 de eerste Transporter-generatie was die qua rijeigenschappen en luxe eigenlijk nauwelijks nog onderdeed voor een Volkswagen Golf of Touran. Perfect voor taxi- en shuttlebedrijven of de particulier die behoefte heeft aan zeeën van interieur- of bagageruimte.

T6 Transporter: meer personenauto dan bus

In 2015 presenteerde Volkswagen alweer de zesde en huidige generatie van de Transporter. Vier jaar later volgde de Transporter 6.1, het faceliftmodel. Nog altijd volgens bewezen recept: een omvangrijk motorengamma, ontelbare uitvoeringen en een meer dan ooit merkbare focus op het bieden van typische personenauto-eigenschappen. De Volkswagen Transporter is de laatste generaties ronduit volwassen geworden. Achter het stuur waan je je in een Golf of Passat, zeker in het geval van de meest luxueuze uitvoering, genaamd Bulli. Dit moet eigenlijk ook wel, gezien de (hoge) eisen die de doelgroep tegenwoordig stelt aan een moderne bedrijfsauto.

Volkswagen ID Buzz: retromodel met hypermoderne technologie

Een langgekoesterde wens van veel Transporter-fans was een retromodel op basis van de iconische Type 1. In 2001 leek Volkswagen zijn fanatieke achterban op zijn wenken te bedienen door een realistisch voorproefje te showen op de IAA Frankfurt. Deze zogeheten Microbus Concept zou echter nooit het productiestadium bereiken. Zo’n tien jaar later volgde een nieuwe poging met de Bulli, gevolgd door de BUDD-e in 2016 en de ID Buzz in 2017. Heel even leek het erop dat ook deze studiemodellen een stille dood zouden sterven, totdat Volkswagen in het voorjaar van 2022 ineens de productieversie van de geheel elektrisch aangedreven ID.Buzz voorstelde op de Autosalon van Genève. Inmiddels staat de ID.Buzz daadwerkelijk bij de dealers van het merk. In – je raadt het al – meerdere smaken en varianten en zowel voor particulieren als het bedrijfsleven. Telkens met een dikke knipoog naar hoe het ooit begon; met een provisorische schets van een gedroomde Volkswagen bus uit de koker van Ben Pon.