Pontiac Fiero

Goede redenen

• Betaalbaar, zowel destijds nieuw als nu als occasion
• Zelfs naar moderne maatstaven is de Fiero een zuinige sportauto te noemen
• Dankzij wigvorm duidelijk een typisch jaren tachtig-ontwerp
• Latere modellen met V6 boden pas echt sportieve prestaties

Technische gegevens

Motorisatie

De Pontiac Fiero moest een sportieve, maar ook zuinige auto worden. Daarom kreeg het model aanvankelijk een 2,4 liter viercilinder benzinemotor, wat zeker in die tijd een bijzonder bescheiden motor was voor een sportauto. Ook bijzonder was de positie van de motor tussen de stoelen en de achteras, ofwel een middenmotor. Daarmee was de Pontiac Fiero in zijn tijd de enige in serie geproduceerde Amerikaanse auto met een middenmotor. Het vermogen van 66 kW (90 pk) was echter beperkt, waardoor de Pontiac Fiero zijn sportieve uiterlijk niet helemaal waarmaakte qua rijprestaties. Dat veranderd in 1985 met de komst van een optionele 2,8 liter V6. Het vermogen nam in de loop der jaren toe, totdat de Pontiac Fiero uiteindelijk over 150 kW (204 pk) beschikte. Voor de transmissie was er, over alle jaren gezien, keuze uit een drietrapsautomaat en een handgeschakelde transmissie met vier of vijf versnellingen. De Pontiac Fiero heeft altijd achterwielaandrijving.

Afmetingen

De exacte afmetingen, met name in de lengte, verschillen iets per uitvoering, maar over het algemeen is de Pontiac Fiero iets meer dan 4,0 meter lang, 1,75 meter breed en slechts 1,2 meter hoog. De wielbasis meet net geen 2,4 meter. De Pontiac Fiero heeft een kleine bagageruimte (inhoudsvolume niet bekend), die zich helemaal achteraan onder de motorkap bevindt. Eventuele bagage kan dus een beetje warm worden. Onder de voorklep zijn alleen een reservewiel, accu en zaken zoals de vulopening van de ruitenwisservloeistof te vinden.

Varianten

Aanvankelijk was de Pontiac Fiero leverbaar in drie uitrustingsniveaus, maar afgezien van een klein verschil in de hoeveelheid voorzieningen aan boord was er weinig keuze. Dat veranderde met de komst van de GT uitvoering in 1985, die was voorzien van een V6 en daarmee sportievere prestaties bood die beter pasten bij het sportieve design van de auto. In 1986 was er nog meer keuze, omdat naast de reguliere versie ook een fastback variant aan het aanbod werd toegevoegd. Deze fastback heeft een meer vloeiende coupédaklijn en wat aerodynamischer bumperwerk. Daardoor ziet de fastback er wat moderner uit dan de ‘gewone’ Pontiac Fiero. In tegenstelling tot veel andere modellen van General Motors zijn er geen merkvarianten van de Pontiac Fiero en deelt hij zelfs zijn technische platform niet met andere modellen. Wel komen veel technische elementen overeen met die van andere toenmalige General Motors modellen.

Prijzen

De Pontiac Fiero is officieel nooit geleverd in Europa, dus oorspronkelijke nieuwprijzen voor de Nederlandse markt zijn er niet. Wel kunnen we kijken naar de Amerikaanse prijzen. De Pontiac Fiero was bij zijn introductie leverbaar vanaf ongeveer 8.500 dollar, wat met inflatiecorrectie neerkomt op zo’n 25.000 dollar of 23.500 euro nu. Via grijze import zijn in de loop der jaren toch nog de nodige exemplaren naar Europa en Nederland gekomen, maar het aanbod Pontiac Fiero occasions is desondanks te beperkt voor een goede prijsindicatie. Als er toch een exemplaar te koop komt, kunnen de prijzen sterk uiteen lopen. Een doorsnee exemplaar in ‘redelijke’ staat is vaak best voordelig, met prijzen van een paar duizend euro. Voor uitzonderlijk mooie exemplaren of speciale uitvoeringen kan ook ruim 20.000 euro worden gevraagd.

Design

Buitenkant

De Pontiac Fiero is met zijn strakke lijnen en wigvorm duidelijk een kind van de jaren tachtig. Het design doet denken aan de iets later geïntroduceerde, maar in Europa meer bekende Toyota MR2. Met zijn wigvorm en klapkoplampen volgt de Pontiac Fiero helemaal de sportieve designtrends van zijn tijd. De Pontiac Fiero week qua design duidelijk af van de toenmalige andere Pontiac modellen en moest het merk weer wat van zijn sportieve imagoteruggeven. De latere fastback modellen van de Pontiac Fiero hebben een afwijkende vormgeving, met wat strakkere bumpers, een meer vloeiende daklijn en grotere achterlichten. Daardoor zien de fastback modellen er wat moderner uit dan de ‘gewone’ Pontiac Fiero modellen.

Binnenkant

Ook vanbinnen is de Pontiac Fiero typisch jaren tachtig, met vooral vierkante vormen. Opvallend zijn sportieve elementen zoals een hoge middenconsole tussen de stoelen, met daarop een stevige schakelpook of hendel voor de automaat. Bestuurder en passagier zitten in laag geplaatste kuipstoelen en daartussen bevindt zich nog een opbergvak in de achterwand van de het interieur.

Veiligheid

De Pontiac Fiero is een model uit de jaren tachtig, dus het spreekt voor zich dat de veiligheidsvoorzieningen achterlopen bij die van modernere sportauto’s. Zaken als airbags of ABS zijn bijvoorbeeld niet aanwezig. Voor zijn tijd was de Pontiac Fiero echter een bijzonder veilige auto, met name dankzij het stevige frame onder de carrosserie. Bij de officiële veiligheidstests van de NHTSA (een soort Amerikaanse Euro NCAP) was de Pontiac Fiero gedurende de hele productie een van de veiligste auto’s die ze testten. Alleen de Volvo 750 scoorde beter.

Alternatieven

De Pontiac Fiero was in zijn tijd best een bijzondere auto. Het was de enige Amerikaanse productieauto met middenmotor en ook in bredere zin een van de weinige Amerikaanse sportauto’s. De enige andere Amerikaanse sportauto van enig belang is eigenlijk de veel grotere, snellere en duurdere Chevrolet Corvette. Alle echte concurrenten van de Pontiac Fiero komen daarmee uit andere landen dan de VS. Een van de meest directe concurrenten van de Pontiac Fiero was de kort erna geïntroduceerde eerste generatie Toyota MR2, die in veel opzichten een vergelijkbare insteek had. Wel leverde de Toyota in de beginjaren sportievere prestaties dan de Pontiac Fiero. De latere Pontiac Fiero V6 modellen maakten dat verschil weer goed. Eventueel kan ook de Mazda RX-7 als concurrent worden gezien, maar dat was een meer conventionele sportwagen met de motor voorin. Dat geldt ook voor andere alternatieven, zoals de (iets duurdere) Nissan Z modellen.