MINI 1000

Goede redenen

• De Mini 1000 is een klassieker, een echte liefhebbersauto
• Onderhoud en reparatie is veelal goed te doen en de onderdelenvoorziening is uitstekend
• Geweldige wegligging – al is comfort minimaal
• Lange productietijd, veel keuze, meer op klassieker- dan op occasionmarkt

Technische gegevens

Motorisatie

De klassieke Mini verschijnt in 1959 met een dwars voorin geplaatst viercilinder benzinemotortje met een cilinderinhoud van 848 cm3. Tijdens de ontwikkeling van de auto vonden de ingenieurs echter dat de nieuwe Mini met de geplande 948 cm3-motor uit de Morris Minor véél te snel zou zijn voor kopers als ‘de wijkverpleegster’ – het soort klanten dat zij als doelgroep zagen. Maar John Cooper, coureur en constructeur van raceauto’s, ziet al snel dat de Mini heel geschikt is voor sterkere motoren en meer snelheid. Hij bouwt – eerst voor de autosport – versies met motoren met een cilinderinhoud van 998 en 997 cm3. Een iets minder sportieve versie van de 998 cm3-motor wordt al snel de tweede motorvariant van de Mini voor de openbare weg – dat wordt uiteindelijk de Mini 1000.

John Cooper oogst veel succes met zijn sportieve versies en de Mini Coopers worden officiële motorvarianten van de Austin en Morris Mini. Cooper zit niet stil en ontwikkelt ook een versie met 1.275 cm3 inhoud en ook die wordt een officiële motorvariant.

Alle Mini’s – de Austin Sevens, Morris Mini-Minors, 1000, de 850, de Coopers en de 1.275 – zijn voorzien van voorwielaandrijving en een vierversnellingsbak ónder de motor.

Afmetingen

De Mini is naar de huidige maatstaven bijna beangstigend klein. Hij is 3,05 meter kort (de Mini Clubman heeft een langere neus en is tien centimeter langer), 1,41 meter smal en slechts 1,35 meter hoog. De wielbasis van de Mini is 2,04 meter. Door de plaatsing van de kleine motor dwars voorin, met de transmissie eronder, de voorwielaandrijving en de plaatsing van kleine 10-inchwieltjes op de uiterste hoeken van de carrosserie, is het interieur van de Mini groot genoeg voor vier volwassenen. Achter het kleine achterklepje, onder een verhoogd vloertje, zijn het reservewiel en de accu ondergebracht, zodat de bagageruimte minimaal is. Twee platte tassen of koffers is wel het maximum wat je kan meenemen. De oorspronkelijke Mini’s hebben echter ook nog bergruimte onder én naast de achterbank en grote vakken in de portieren.

De Mini Countryman – zeg maar de personenversie van de Mini Van – is 3,30 meter lang met een wielbasis van 2,14 meter.

De belangrijkste specificaties op een rij

Varianten

De klassieke Mini 1000 is er in talloze carrosserievarianten. Behalve het bekende modelletje is er ook de Mini Van met een langere wielbasis. Op basis daarvan is er ook een pick-upversie. Verder zijn er de Mini Clubman en de Mini Clubman Estate – een stationwagon.

Daarnaast heb je in de jaren zestig de Riley Elf en Wolseley Hornet – chique varianten met een verticale grille, luxueus interieur én een kontje. Uit Italië komen in de jaren zeventig de superelegante Innocenti Mini 90 en 120. Innocenti bouwde ook de originele Mini in licentie.

Prijzen

De originele Mini kostte nieuw slechts een paar duizend gulden, maar veertig jaar later, tegen het einde van de productie van de originele Mini – inmiddels een regelrechte cultauto die vol hangt met accessoires – zijn de prijzen opgelopen tot 20.000 tot 30.000 gulden. Maar dat zijn ook geen Mini 1000’s meer, maar Mini Coopers met 1,3-litermotor.

Occasions van de originele Mini 1000 en 850 zijn niet meer zo dik gezaaid. Prijzen variëren – afhankelijk van de staat van onderhoud en de uitvoering – van een kleine 5.000 tot meer dan 20.000 euro. Speciale versies, zoals de pick-up hebben in goede staat een nog veel hogere vraagprijs.

Design

Buitenkant

De vorm van de Mini 1000 is overbekend, met het korte neusje, de felsranden over de A- en C-stijlen en het bolle kontje. De Mini is er echter in diverse generaties, die zijn te onderscheiden aan de grille en de achterlichten. De oorspronkelijke Mini is voorzien van een wit gespoten grille met afgeronde hoeken, kleine achterlichtjes en aan de buitenzijde van de portieren gemonteerde scharnieren. De Mk II heeft een verchroomde grille, net als de Mk III, maar die heeft grotere, rechthoekige achterlichten en de scharnieren zijn nu onder het plaatwerk gemonteerd. De Mk IV is uiterlijk gelijk aan de Mk III. De Mk V staat op grotere wielen: 12 in plaats van 10 inch. Vanaf de Mk VI van 1990 is er geen Mini 1000 meer en is de auto voorzien van 13-inchwielen en een 1,3-litermotor.

Binnenkant

Het kenmerkende element van het interieur van de Mini 1000 is het dashboard. De oude Mini’s hebben een ronde meter in een ovaal paneel centraal in het verder lege dashboard. Links en rechts een pakjesplank en alleen maar ruimte. BMW, de eigenaar van het huidige MINI, heeft geprobeerd dát dashboard te imiteren in zijn MINI-modellen. Vanaf de Mini Mk IV is er een traditioneler dashboard, met een boardkastje aan de ene kant en twee of drie ronde meters onder een luifeltje voor de bestuurder. Wat wél altijd gebleven is, is de verticale stuurkolom, waardoor het stuur zo vlak als een vrachtwagenstuur ligt, en de daardoor wat eigenaardige zitpositie.

Veiligheid

De Mini is nooit getest door een instantie als Euro NCAP. Veiligheidssystemen kent de Mini niet en het is zelfs zo dat de ontwerper van de Mini – sir Alec Issigonis, hij móét vermeld – van mening was dat auto’s niet té comfortabel moesten zijn, zodat bestuurders steeds scherp blijven en op het verkeer letten – voor de veiligheid. So much for safety …

Alternatieven

De Mini 1000 – élke originele Mini – is uniek. Gebruikte British Leyland in de jaren zeventig niet de slogan ‘Vaak geïmiteerd, nooit geëvenaard’ in de reclame voor de Mini? Als alternatief qua afmetingen kun je misschien denken aan de Fiat 126 en zijn voorganger, de Nuova 500 – maar die hebben de motor achterin, een ouderwets concept – of de veel nieuwere Fiat Cinquecento. Dichter in de buurt van de Mini 1000 komt de Honda S500/S600, of de oudste Honda Civic. En misschien de Autobianchi A112. Je moet het echt in de (neo-)klassiekers zoeken.