Mazda MX-3

Goede redenen

• Bijzondere verschijning
• Voorzien van zeer kleine zescilinder
• Compacte en toch best praktisch
• Vlotte stuur- en rijeigenschappen

Technische gegevens

Motorisatie

Mazda leverde de MX-3 met twee verschillende motoren. Instapper was een 1,6-liter viercilinder-benzinemotor met 66 kW (90 pk) en 135 Nm aan koppel. Vanwege het lage gewicht van amper 1.000 kilogram wist de MX-3 met deze krachtbron prima prestaties neer te zetten. Zo verliep de spurt naar 100 km/u binnen de 11 seconden en kon een topsnelheid gehaald worden van 179 km/u. Niet bijzonder snel (zeker anno nu niet), maar voor in de jaren negentig keurige waarden, zelfs voor een compacte, betaalbare sportcoupé.

De motorische smaakmaker, en waar de MX-3 vooral bekend om stond en tegenwoordig nog staat, was de andere beschikbare krachtbron: een V6. Nu is een zescilinder in een compacte sportcoupé überhaupt al bijzonder, maar die in de MX-3 was extra speciaal vanwege het slagvolume. Dat bedroeg namelijk slechts 1.845 cc. Normaliter beschikken zescilinders over een inhoud van minimaal 2,0-liter, vaak minstens 2,5-liter en meer. Mazda schreeuwde het dan ook van de daken dat de 1.8i V6 voorin de neus van de MX-3 de ‘kleinste zescilinder ooit’ was in een serie geproduceerde auto.

Om de verkoop van de Mazda MX-3 luister bij te zetten, bouwde het Japanse merk een heuse marketingcampagne om de uiterst compacte zescilinder heen. Onderdeel daarvan was een guitige reclamecommercial met stuiterende kabouters die ongetwijfeld nog ergens online zal rondzwerven. Je moet er maar opkomen…
De werkelijke achterliggende reden van de compacte 1.8i V6? In Japan betaalt een autobezitter belasting op basis van de motorinhoud; hoe kleiner, hoe goedkoper. Mazda wilde de MX-3 naast sportief ook betaalbaar houden, ook in dagelijks gebruik, en ontwikkelde daarom deze V6-motor. Motoren groter dan 2,0-liter vergden een (veel) hogere belastingafdracht.

Prestatiewijs mocht de V6 er ook best zijn. Zo lag het vermogen op 96 kW (130 pk) bij een koppel van 160 Nm. Weliswaar bracht de zescilinder, ondanks het compacte formaat, extra gewicht met zich mee ten opzichte van de viercilinder. Met een leeggewicht van 1.145 kilogram is de MX-3 1.8i V6 nog altijd geen zwaargewicht. En dat resulteerde in een sprint van 8,5 van 0 naar 100 km/u en een topsnelheid van ruim 202 km/u. Klein of niet, zoals het een zescilinder betaamd lag het brandstofverbruik wel een stuk hoger dan de instapper: 1 op 11 versus 1 op 13,5 voor de 1.6i. Tot zover de theoretische opgave vanuit Mazda. Want wie er een sportieve rijstijl op nahield met de MX-3 keek eerder tegen een verbruik van 1 op 8 aan in het geval van de krachtigste variant.

Afmetingen

De Mazda MX-3 behoort met een lengte van 4,22 meter tot de klasse van compacte sportcoupés. De breedte bedraagt 1,70 meter bij een hoogte van 1,31 meter. De MX-3 is dus best een lage auto, zoals het een sportieve coupé betaamd. Ondanks de compacte buitenmaten is de MX-3 relatief praktisch. Zo is er op de achterbank plek voor twee kinderen of overige bagage dat niet opgeborgen kan worden in de 298 liter grote kofferruimte. De kofferruimte is dankzij de hoog en ver omhoog scharnierde achterklep opvallend goed bereikbaar voor een coupé. De achterbank vinden als passagier vergt als vanzelfsprekend wel enige lenigheid omdat de MX-3 maar één, hetzij een groter uitgevoerd portier heeft aan elke zijde.

De belangrijkste specificaties op een rij:

Varianten

Met twee motorvarianten was het leveringsprogramma van de Mazda MX-3 zeer overzichtelijk. Idem dito qua uitrustingsniveaus; die waren er namelijk niet. Althans, er was slechts één variant verkrijgbaar, waarvan de duurdere V6 logischerwijs net even wat luxer was uitgerust dan de instapper met viercilinder. Verwacht echter geen wereldschokkende verschillen. Mazda had de MX-3 vooral in de markt gezet als plezierige rijdersauto. Luxe en comfort stonden op een (veel) lager pitje. Sowieso was er midden jaren negentig nog geen sprake van voorzieningen die we tegenwoordig standaard zien en volstrekt normaal vinden op zelfs de voordeligste auto’s. Zelfs ABS was niet standaard aanwezig op de MX-3. De 1.8i V6-variant beschikte hier wel over, net als over centrale deurvergrendeling en elektrisch bedienbare ramen vóór. Het basismodel moest deze zaken ontberen, al was stuurbekrachtiging wel aanwezig. Het feit dat iedere Mazda MX-3 over een toerenteller, regelbare dashboardverlichting, een regensensor en elektrisch verstelbare buitenspiegels beschikte, was al heel wat. De standaard neerklapbare achterbank was handig voor het vervoeren van grotere voorwerpen.

Prijzen

Mazda zette de MX-3 als (relatief) betaalbare sportcoupé in de markt. Dat betekende in Nederland prijzen vanaf 20.000 euro, destijds zo’n 40.000 gulden. Schijnbaar wilde de verkoop nog niet echt vlotten, want vanaf 1994 was de vanafprijs met zo’n tweeduizend euro gedaald. De versie met V6 ging zelfs van ruim 24.000 naar 20.500 euro vanaf 1994. Tegenwoordig is de MX-3 uiterst betaalbaar. Prijzen op de occassionmarkt beginnen onder de 1.000 euro. De mooiere exemplaren zijn te koop vanaf 2.000 euro. Kilometerstanden kunnen aan de hoge kant zijn, maar dit hoeft geen enkel probleem te zijn als onderhoud trouw en goed is uitgevoerd; de Mazda MX-3 staat te boek als zeer betrouwbaar.

Design

Buitenkant

Qua design is de MX-3 op-en-top een Mazda uit de jaren 90. De visuele gelijkenissen met andere Mazda-modellen uit dat tijdperk, zoals de Xedos, Mazda 626, Mazda MX-5 en de 323 (waarmee de MX-3 zijn technische basis deelt) zijn onmiskenbaar. Rond was volledig in de mode bij Mazda, zowel vanbuiten als vanbinnen. Eigenlijk enkel de Mazda 787B hield er bij het Japanse merk geen rondborstig design op in die jaren.
Nu we toch die legendarische Le Mans-winnende racebolide aanhalen: veel van de motorische innovaties die de MX-3 waren toegestopt waren te danken aan de motorsportactiviteiten van Mazda. Zo beschikte de 1.8i V6 over dubbele bovenliggende nokkenassen, waardoor een motor sneller en hogere toeren kon draaien. Niet zo extreem hoog als de illustere wankelmotor van de Mazda 787B weliswaar, maar met piekvermogen van 130 pk bij 6.800 tpm bovengemiddeld hoog voor een normale straatauto.

Binnenkant

Vanbinnen hetzelfde laken een pak als vanbuiten: ronde vormen slaan de klok, en (harde) plastic panelen zoals die gebruikelijk waren in de jaren 90. Nee, sprankelend was het interieur van de Mazda MX-3 niet en sportief allesbehalve. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het zo betaalbaar mogelijk willen houden van het model. Het ontwikkelen van tierelantijntjes kost nu eenmaal geld. Het grotendeels overhevelen van het interieur van de Mazda 323 was veel goedkoper, en zo geschiedde. Een troost is dat Mazda sportief gevormde stoelen in de MX-3 monteerde. Geen overbodige luxe trouwens, aangezien de MX-3 niet vies was van het betere stuurwerk.

Veiligheid

Veiligheid, wat is dat? In de jaren 90 lag de focus hier nog niet zo scherp op als tegenwoordig. Zaken als ABS, remkrachtverdeling, ESP en allerhande airbags werden weliswaar al wel toegepast, maar behoorden zeker nog niet overal tot de standaarduitrusting. Niet bij de Mazda MX-3 in elk geval. Wie over enige actieve en passieve veiligheid wilde beschikken, was aangewezen op de V6-variant; die was wel uitgerust over ABS en een bestuurdersairbag. De MX-3 vertrouwde qua veiligheid vooral op zijn solide wegligging en onzichtbare constructie.

Alternatieven

Sportcoupés beleefden hoogtijdagen in de jaren 90. Dit wil niet zeggen dat het aanbod overdreven groot was. De markt van sportcoupés is altijd een niche geweest, getuige de geringe verkopen van de Mazda MX-3 en het tegenwoordig steeds zeldzamer worden van dit model. Andere soortgelijke coupés uit dezelfde periode zijn onder meer de Opel Tigra, de eerste generatie Ford Puma en Nissan 240SX. Ook de Fiat Barchetta en Toyota MR-2 zou je als sportieve alternatieve modellen kunnen aanmerken, alhoewel dit cabrio’s zijn.