Ferrari 412

Goede redenen

• Heerlijk klinkende V12 onder de motorkap
• Keuze uit een automatische of handgeschakelde versnellingsbak
• Waardevast
• Elegante charme

Technische gegevens

Motorisatie

Meer dan twaalf jaar na de marktintroductie van zijn voorganger, de 365 GT4 2+2, presenteerde Ferrari in 1985 de 412, nadat het in de jaren ervoor de Ferrari 400 en 400i al had gepresenteerd. Met de overgang naar de 412 kreeg de Ferrari een krachtigere V12-motor van 4,9-liter en een vermogen van 250 kW (340 pk) en 451 Nm koppel. Net als de Ferrari 400 was de 412 uitgerust met achterwielaandrijving. Kopers kregen standaard een automatische versnellingsbak met drie versnellingen, terwijl optioneel een handgeschakelde vijfversnellingsbak kon worden gekozen.

Ten opzichte van zijn voorganger waren er technische wijzigingen aangebracht in de vorm van een elektronische ontsteking, een injectiesysteem voor het inlaatspruitstuk, een nieuw uitlaatsysteem en een grotere koppeling.

De V12-motor zorgt ervoor dat de Ferrari 412 in 6,7 seconden van 0 naar 100 km/u sprint en een topsnelheid heeft van 250 km/u.

Afmetingen

De Ferrari 412 heeft een lengte van 4,81 meter, een breedte van 1,8 meter en een hoogte van 1,31 meter. De bagageruimte biedt een ruim volume van 500 liter. Genoeg ruimte om met twee grote koffers een roadtrip door de Alpen te maken. Er kunnen in totaal vier mensen in de Ferrari 412 zitten. De wielbasis is met 2,70 meter aan de lange kant voor een Ferrari. Dit komt uiteraard de ruimte op de achterbank ten goede. Toch moet je er rekening mee houden dat de ruimte niet overhoudt voor twee volwassenen. De zitplaatsen zijn geschikter voor kinderen.

Varianten

De Ferrari 412 kent geen speciale varianten. Alle 412’s zijn 2+2 coupés met de aandrijving op de achterwielen. Er is alleen keuze tussen een handbak of een automaat en natuurlijk de aankleding en uitrusting. Hij verschilde slechts subtiel van de Ferrari 400. De wijzigingen hadden vooral betrekking op de motor en de prestaties. De 412 kreeg een krachtiger motor met een vermogen van 340 pk.

Prijzen

Nieuw kostte de Ferrari 412 zo’n 100.000 euro. Dat kost een Ferrari 412 occasion tegenwoordig ook. Althans, daar beginnen de prijzen ongeveer. Goed gebruikte exemplaren zijn iets goedkoper en zeer goede exemplaren zitten er boven.

Wie overweegt een Ferrari 412 te kopen, moet ook rekening houden met de kosten voor onderhoud, reserveonderdelen en reparaties. Deze moeten niet worden onderschat voor de 412. De sportwagen heeft ook een hoog brandstofverbruik. Zeker omdat de Ferrari 412 is geen auto is die iedere keer de weg op gaat, kunnen de kosten per kilometer vrij hoog zijn.

Design

Buitenkant

De Ferrari 412 heeft hetzelfde kenmerkende design als zijn voorgangers. Dat betekent strakke lijnen en hoeken. De vierzits GT met plaatstalen carrosserie heeft de typische langgerekte motorkap en een vrij korte kont. Visueel veranderde er weinig in de overgang van de Ferrari 365 GT4 2+2 naar de Ferrari 412. De achterkant en het dak bleven zoals gebruikelijk hoekig en de sterk uitstekende sierbiezen bleven scherp doorlopen over de linker- en rechterflank. Wel oogt de 412 moderner dan de 365 en de 400-modellen, dankzij de witte knipperlichten en andere bumpers.

Binnenkant

Het interieur werd iets verfijnd in de overgang naar de Ferrari 412. Het interieur was nog steeds voorzien van fijne Connolly lederen bekleding en een hoge middenconsole die een prominente plek inneemt in het interieur. Om meer bagageruimte te creëren, werd de achterklep verhoogd.

Omdat bij de Ferrari 412 de motor voorin zit en de versnellingsbak achterin, heeft de auto een hoge middentunnel. Hierdoor ontstaat een duidelijke 2+2 lay-out. Verder is de 412 voorzien van elektrische stoelverstelling, radio, airco en links en rechts gescheiden climate control.

Veiligheid

Uiteraard is de mate van veiligheid van de Ferrari 412 niet te vergelijken met de moderne modellen van Ferrari. Echter, voor die tijd kan de Ferrari 412 een veilige auto genoemd worden. Ferrari besteedde daar ook veel aandacht aan. De vierzitter was de eerste auto van de Italiaanse autofabrikant die voorzien was van ABS. Hij was daarmee tevens de eerste Italiaanse auto met standaard een antiblokkeerremsysteem.

Alternatieven

Een andere legendarische Italiaanse coupé, de Lamborghini Espada, biedt zichzelf aan als alternatief voor de jonge klassieker. De auto, die tot 1978 werd geproduceerd, belichaamt het Dolce Vita-concept perfect. Een twaalfcilindermotor brengt 325 pk op de weg, waardoor hij snelheden tot 250 km/u kan halen.

Ferrari heeft ook een aantal alternatieve modellen voor de Ferrari 412. Als je liever een tweezitter wil, dan is de Ferrari 308 een goed alternatief. Deze komt immers uit dezelfde periode. Andere alternatieven zijn de Ferrari 365, 400 en 400 i, de voorgangers. De opvolger, de Ferrari 456 GT, is een moderner alternatief.