Citroën 2CV

Goede redenen

• Alle elektronica die vandaag het autorijden weliswaar veiliger en degelijker maakt, de 2CV is er wars van. Met een beetje pech mag je zelfs de ruitenwisser handgeschakeld heen en weer slingeren. En ook de motor, een 2 cilinder boxer heeft geen management nodig
• De ongeëvenaarde afvering van de Eend is een belevenis op zich. Wie een beetje hanig een bocht naar rechts neemt, kan (als het ware) met zijn linkerhand het asfalt raken. Maar elke kuil en bobbel werd moeiteloos gladgestreken, dankzij lange draagarmen die aan een dwarsbuis gemonteerd waren, waarbij de dwarsbuis vooraan achter de wielen gemonteerd stond, achteraan voor de wielen, zodat alle vier de wielen bij het rijden getrokken werden wat voor een prima stabiliteit zorgde.
• De 2CV was in die naoorlogs jaren al een bijzonder zuinige auto, 6 l over 100 km was een cijfer dat geen enkele constructeur kon voorleggen. Dat de prestaties navenant waren, drukte de pret geenszins, bij tegenwind was van 0 naar 100 km/h een oefening van verschillende dagen, maar: het was een 2CV of paard en kar.

Belangrijke gegevens

De laatste uitvoering van de 2CV was eerst bedoeld als een speciale editie: de Charleston, met zijn kenmerkende lijnen en kleuren op de carros. Eerst in rood-zwart, later, toen de Charleston de reguliere 2CV werd, in geel-zwart en 2 tinten grijs. De Charleston werd de favoriete auto van de hippe advocaten en artsen vrouwen.

Citroën was met de 2CV de uitvinder van wat we vandaag de Ludospace noemen, een camionette die wordt ingericht voor gezinsgebruik. Destijds (jaren 50) noemde men dergelijke modellen Fourgonette en de marktkramer kon er in het weekend mee naar Le Touquet

De bodemplaat van de 2CV heeft nog voor andere auto’s gediend: de Dyane, waarvan lang werd gedacht dat hij de 2CV ging opvolgen, de Ami met zijn kenmerkende achterruit en de Mehari, onmisbaar aan de côte d’Azur voor de dragers van teenslippers. En hebben ze het bij de Renault 4L altijd over de pook die uit de boordplank kwam, daar is de 2 CV mee begonnen, toen 3 versnellingen.

Motoren

We zijn geneigd te denken dat de hoogtoerige 2-cilinder altijd in de Eend heeft gezeten en dat is ook zo. Telkens met luchtkoeling was de boxer een afgeleide van de BMW-boxer. In zijn eerste versie had hij nauwelijks 9 pk uit 375 cc. Daarmee haalde de 2CV een top van 63 km/h. Door de jaren heen heeft de 2-cilinder altijd iets meer inhoud gekregen (435 cc, 2CV 4 en 602 cc als 2CV 6) en de kracht steeg over 18 naar 28 pk, om uiteindelijk op 29 pk te toppen. Aan de architectuur van de motor werd nauwelijks geraakt: geen katalysator, geen elektronische inspuiting, maar hij kon wel op ongelode benzine rijden.

Afmetingen

De 2CV is heel zijn leven 3,83 m lang geweest, 1,48 m breed en 1,60 m hoog. Er waren 4 zitplaatsen, maar veelal zat hij achteraan volgepropt met kinderen. De auto woog leeg 560 kg. Vanaf 1982 kreeg hij schijfremmen vooraan.

Varianten

We hebben het al bij de motoren over de 2CV 4 en de 2CV 6 gehad, om uiteindelijk bij de Charleston uit te komen. Dat was bepaald een luxe uitvoering van de 2CV, met behoorlijke voorstoelen en een achterbank om u tegen te zeggen. Ondertussen had de Eend ook schijfremmen gekregen van zijn opvolger de Dyane 6. Als uitvoeringen zijn de Special, de Dolly, de Club en de Charleston de bekendste. Afgeleiden als de Acadyane, de Ami, de Sahara en de Mehari maakten van het platform van de 2CV een lucratieve business.

Prijzen

Sinds de Citroën 2CV niet meer in productie is sinds 1987, is de auto uitsluitend te vinden als occasion. Hier staan ze aangeboden voor prijzen tussen de 6.950 en 19.950 euro. En met het klimmen van de jaren wordt een 2CV die in goede staat verkeert alleen maar duurder.

Design

Exterieur

Lelijke Eend, dat zegt genoeg. Bij zijn introductie op het Parijse Autosalon vroeg de internationale autopers zich af of hij met een blikopener werd geleverd. De eerst versie had een canvasdoek tot op de achterbumper, later is dat meer een cabriodak geworden. De auto was hoog, stond ook hoog op zijn poten en had 1 koplamp. Later zijn dat koplampen op een baar die door de motorkap stak geworden. Aerodynamica was aan de 2CV niet besteed.

Interieur

Ook binnen was de 2CV een en al rudimentair. Zelfs de stuurstang werd niet weggemoffeld. Er was nauwelijks een boordplank die naam waard en de info die de chauffeur kreeg was uiterst summier. Een middenconsole, daar deed de 2CV niet aan, laat staan dat er (veel later) een radio werd ingebouwd. Die was door de herrie van de boxer toch niet te horen. De Charleston-versie had tenminste fatsoenlijk gepolsterde stoelen en achterbank.

Veiligheid

Het feit dat er in 1982 uitvoerig melding werd gemaakt van de innovatieve schijfremmen vooraan, mag al een indicatie zijn dat de 2CV, ook in 1990, niet erg begaan was met de actieve veiligheid. Om van de passieve veiligheid maar te zwijgen. Veiligheidsgordels, dat was zowat de enige protectie. Airbags heeft de 2 CV nooit meegemaakt.

Alternatieven

De 2CV was en is dermate uniek, dat er geen alternatieven voorhanden zijn. En de Renault 4L dan, zal je je afvragen? Dat was toch een auto met een andere opzet, meer een kleine stationwagen en bovendien met een 4-cilinder. Het kortst bij de 2CV kwam nog de Dyane, die, met een moderner koetswerk, de filosofie van de 2CV prima overnam.